W jaki sposób redaktorzy naukowi poprawiają teksty, które redagują? Pisarze, którzy redagowali swoje prace, nie mają problemów z odpowiedzią na to pytanie. W zależności od poziomu edytorstwa akademickiego, autorzy mogą przytoczyć podstawowe usprawnienia dokonane przez redaktorów, takie jak wyszukiwanie literówek i poprawianie ortografii, interpunkcji i gramatyki; poprawianie użycia słów, struktury zdań i organizacji akapitów; a nawet ulepszanie formułowania logicznych argumentów.
Istnieje jednak obszar, w którym wykwalifikowany redaktor naukowy wniesie znaczący wkład, którego niektórzy autorzy mogą nie w pełni docenić: zapewnienie, że format i treść tekstu są spójne. Spójność oznacza pisanie tych samych rzeczy w ten sam sposób w całym dokumencie.
Dlaczego spójność ma znaczenie? Dlaczego niespójność tak bardzo odbija się na pracy pisarza? Wiążą się z tym dwa czynniki: jeden możemy nazwać estetycznym, drugi funkcjonalnym.
Względy estetyczne przy formatowaniu tekstu
Zasada, że format dokumentu powinien być zawsze spójny, odnosi się do wszystkich elementów formatowania artykułów, a zwłaszcza do formatowania akademickiego. Weźmy, na przykład, standardowy projekt redakcyjny czasopisma: marginesy i wcięcia tekstu powinny być zawsze takie same. Jeśli dokument jest hierarchiczny/wielopoziomowy, tekst na każdym poziomie powinien być sformatowany w spójny sposób. Rodzaj czcionki, rozmiar czcionki, podkreślenie (pogrubienie, kursywa, podkreślenie) powinny być zawsze takie same dla podobnego tekstu. To samo dotyczy odstępów i wypunktowań.
Tekst z niespójnym formatowaniem wygląda niechlujnie, nieporządnie i nieprofesjonalnie. Dokument z nierównymi marginesami lub różnymi czcionkami w różnych miejscach nie robi wrażenia i jest trudny do przyswojenia. Wpływa to negatywnie na wrażenie, jakie tekst wywiera na czytelniku. Zmniejsza przyjemność z czytania tekstu oraz szacunek i zaufanie do rzetelności i fachowości autora.
Spójność zwiększa zrozumienie
Dokument sformatowany w sposób niespójny jest mylący. Na przykład, jeśli słowo takie jak "prawdopodobnie" pojawia się czasem jako prawdopodobnie, innym razem jako prawdopodobnie, a jeszcze innym razem jako "prawdopodobnie", czytelnik może zapytać, czy te słowa oznaczają to samo, czy też jest między nimi jakaś różnica, a jeśli jest różnica, to jaka. Dotyczy to również innych elementów formatowania. Niespójność sprawia, że czytelnik zadaje niewłaściwe pytania dotyczące tekstu i ma niepokojące wrażenie, że czegoś w tekście nie rozumie. Niespójność utrudnia nie tylko czerpanie przyjemności z tekstu i szacunku dla niego, ale także jego zrozumienie.
Niespójność w tekście ma również negatywny wpływ. Oto kilka przykładów typowych niespójności:
Pisarze powinni dążyć do spójności. Jednak z kilku powodów tą kwestią często zajmuje się redaktor naukowy.
Czasami redaktor może nie znaleźć żadnych problemów ze spójnością. Jednak w wielu przypadkach redaktorzy wnoszą znaczący wkład, podnosząc poziom pisma i dbając o jego spójność, zarówno pod względem formatowania, jak i treści tekstu.